Hacı Kemal Erimez | Hacı ATA

D önümlerce zeytinliklerini, kuyumcu dükkânlarını, evlerini satmış. Gönül dostuna söz verdiği gibi bu dünyada kendisine ait bir ev bile bırakmamış Hacı Kemal Erimez. İnandığı değerler uğruna servetinin büyük bir bölümünü vakfederek, geriye ailesinin geçimini sağlayacak kadar bir zeytinlik ayırır. Eskiden onlarca işçi çalıştırdığı bahçede, ilerleyen yaşına rağmen yetişen zeytinleri toplama işi kendisine düşer. Bu işlem bitince zeytinler ham haliyle uygun bir müşteriye satılır. Pazarlığın ardından emeğin karşılığı alınır, ailenin rızkı böylece temin edilir. Gönül rahatlığıyla kazancını harcamak üzereyken tüccarlar kapısına dayanır: "Biz zarar ettik. Senin zeytinlerden yağ çıkmadı." Hemen telaşa kapılır. Çünkü kul hakkına girmektense ölmeyi tercih edecek bir gönüle sahiptir. Hiç düşünmeden hem paralarını iade eder hem de zararlarını karşılar. Ama çok geçmeden muhatap olduğu kişilerin yalan söyledikleri ortaya çıkar. Zira zeytinler sıktırılmamış ve alışverişe yalan bulaşmıştı...

Hacı Ata'nın Ardından  M.Zakir Sular   Fatih Camii’nin avlusunda son seferin için toplananlar, seni ne kadar tanıyordu bilemem; ama onların seni çok daha yakından tanımalarını isterdim. Duşanbe Ekonomi Lisesi’ndeki suntayla ikiye bölünmüş odanın sana ait, ahşap dolaptan ve eski iki kanepeden müteşekkil kısmı bile onlara ne kadar çok şey anlatırdı. Bazen Türkiye’ye giderdin. Oradan döneceğini, odanın penceresine yuva yapan bir kumru müjdelerdi bize. Her defasında buna şahit olunca, o kumrunun nöbet bekleyen sâdık bir nefer gibi seni müjdelemek için oraya yerleştirildiğini anladık. Türkiye’den döndüğünde ise, o kumru âdeta seni rahatsız etmemek için uçar giderdi. Duşanbe’nin sıcak yaz günlerinde, on dakika güneş altında kaldığımızda bunalır, başımızı sokacak bir gölge arardık. Sen ise o yakıcı güneşin altına sırtında ceketinle çıkar ve “Ben büyüğümden öğrendim, ceket giymek edeptir. Hepimizin bulunduğu ortamlarda bir ben, bir de o ceket giyeriz.” derdin. İlerlemiş ya...

Tacikistan’ı yazarken okullardan ve bu okulların kurulmasında emeği olan civanmert, vefa insanı Hacı Kemal Erimez Abi'den bahsetmeden geçmek zannediyorum en büyük vefasızlık olurdu bizim için. Ömrünü eğitim ve hayır işlerine adayan Hacı Yusuf Kemal Erimez Abi, bir ufuk insandı. Millî ve mânevî değerlerin yanında ahlâkî duyarlılıkları da kendine rehber edinen; hoşgörüye, gelişime, pozitif bilimlere, teknolojiye ve yeni düşüncelere açık bir  “Altın Neslin” yetişmesi için varlığını ortaya koyan bir “okul insan”dı o. Ömrü buyunca bu duygularla koşturdu ve gerek Anadolu’da gerekse Atayurt’ta çok sayıda eğitim müessesesinin açılmasına da vesile oldu. Zengindi, yedi sülâlesine yetecek zeytinlikleri, mülkleri, hattâ bir de elmas madeni vardı. Ama maddî imkânlarını hayır işlerine adayacak kadar da cömert bir insandı. Sosyal yönü itibariyle çok açık bir insandı. Siyasetin nabzını elinde tutan insanlarla yakınlığı da bulunduğundan, 1950’li yıllarda ezanın yeniden a...

Sınırları Aşan Bir Eğitim İdealizmi-Hacı Ata adlı Hacı Kemal Erimez Anma Programı'nda video ve görüntülerle Hacı Ata anlatımı, yakınlarından Hacı Ata hatıraları ile Hacı Atayı anacağımız bu programa tüm Fatih Üniversitesi ve Hacı Kemal Erimez gönüldaşlarını bekliyoruz. Ayrıca program öncesi ve sonrasında fotoğraf sergiside düzenlenecektir. Hacı Yusuf Kemal Erimez Kimdir? Ömrünü eğitim ve hayır işlerine adayan Hacı Yusuf Kemal Erimez bir ufuk insandı. Millî ve mânevî değerlerin yanında ahlâkî duyarlılıkları da kendine rehber edinen; hoşgörüye, gelişime, pozitif bilimlere, teknolojiye ve yeni düşüncelere açık bir “Altın Neslin” yetişmesi için varlığını ortaya koyan bir “okul insan”dı. Ömrü buyunca bu duygularla  koşturdu ve çok sayıda eğitim müessesesinin açılmasına vesile oldu. Sevenleri tarafından “Hacı Ata” olarak yâd edilen Hacı Kemal Erimez, 22 Nisan 1926’da Samsun’un Havza kazasında dünyaya geldi; ama hayatının büyük bir bölümünü Aydın ve İzmir havalisinde geçirdi. Babası Osman...

Fethullah Gülen Hocaefendi’nin “Yeri doldurulamaz bir aksiyon insanıydı” dediği Kemal Erimez 22 Nisan 1926’da Samsun’un Havza ilçesinde doğdu. Ömrü boyunca hep hayır işlerinde koşturan Kemal Erimez, son nefesine kadar hep aynı enerji ile doluydu. Yurtiçinde ve yurtdışında açılan onlarca koleje katkılarıyla bilinen Kemal Erimez, son olarak Tacikistan’daki Türk kolejlerinin açılmasına ön ayak olmuştu. Tedavi gördüğü Haseki Hastanesi’nde 13 Mart 1997 Perşembe günü hayata gözlerini yuman Kemal Erimez, 14 Mart 1997 Cuma günü Fethullah Gülen Hocaefendi’nin Fatih Camii’nde kıldırdığı cenaze namazı sonrasında Topkapı Mezarlığı’na defnedilmişti. Fethullah Gülen Hocaefendi 29 Mart 1997’de STV Haber Kritik programına konuk olduğunda Osman Özsoy’un değişik sorularını cevaplandırdı. Hacı Kemal Erimez de bu programdan 15 gün önce vefat etmişti. Onun ayrılığı henüz tazeliğini korurken,şöyle diyordu. Allah’a hamdolsun ki milletime karşı medyuniyet hisleriyle meftun bulundum. Bu işin gerçek mü...

Şimdiye kadar hafızalarımızda yer edinmiş nice cumalara, nice cenaze namazlarına mekan olmuş bu camiin avlusu, bir Necip Fazıl, bir de Turgut Özal'ın cenazesinde dolmuştu. Musalla taşı belki nice yiğitleri ağırladı ama hiç birinin cenaze merasimi 15 Mart Cuma günkü kadar görkemli olmadı. Herkese sıradan bir cuma ve sıradan bir cenaze namazı gibi görünüyordu. Öyle ya, ne Turgut Özal gibi bir cumhurbaşkanı, ne de Necip Fazıl gibi tanınmış bir şairdi vefat eden. Ama mahşeri hatırlatan kalabalık ve göz pınarlarından dökülen gözyaşları hiç de öyle olmadığının ilk işaretlerini veriyordu. Ölen ne tanınmış bir siyasetçi, ne de çok sevilen bir sanatçıydı. O, hayatını ve tüm varlığını Hakk'ın hizmetine bahşetmiş Aydınlı Hacı Kemal Erimez'di... Hizmetle dolu bir ömür Sevenlerinin "Hacı Kemal Ağabeyi" 22 Nisan 1926 yılında Samsun'un Havza ilçesinde dünyaya gelir. Ama, hayatının büyük bir kısmını Ege'de geçirir. Ege Bölgesi'nde geçen hayatının ilk yılları, daha son...

Mehmet Ali Şengül Hoca’mız bizzat şâhit olduğu iki olayı anlatıp şöyle bir değerlendirme yapmıştı: Askerliğimi yaptığım bir dönemde personel subaylığında çalışıyordum. Şehrin mezarlığı kışlanın içindeydi. Bir gün sabah erkenden çalışmak üzere büroya geldim. Henüz güneş doğmamıştı. Camdan dışarıya baktığımda bir gencin bir mezarın üzerine oturmuş saz çalarak şarap içtiğini gördüm. Hayret ettim. Bu genç saz çalacak, içki içecek mezardan başka bir yer bulamamış mıydı, hem de bu saatte?!. Sonra öğrendik ki, o mezar, babasınınmış... Babaları vefat etmiş, miras taksiminde kardeşleriyle takışmışlar. Biraz hırpalanınca, öfke ile soluğu mezarda almış. Saz çalıp, içki içerek ve babasına göndermeler yaparak sıkıntısını atmaya çalışıyormuş... Bir de 14 Mart 1997’ye gelelim... Bu tarihten bir hafta önce Hacı Kemal Erimez Ağabey’le görüşmüş ve ayrılırken de “İnşallah, tekrar görüşmek üzere...” diyerek vedalaşmıştık... 13 Mart’ta vefatını öğrendik. Çünkü bizden ayrıldıktan sonra komaya girmişti....

12 Mart Hacı Kemal Erimez Abi'nin ölüm yıldönümüydü. Yurtiçi ve yurtdışında binlerce öğrencinin yetişmesine vesile olan eğitim gönüllüsü Hacı   Kemal   Erimez , vefatının 10. yıldönümünde Topkapı'daki kabri başında anıldı. Türkiye'den sevenleri ve Orta Asya'daki Türk kolejlerinden mezun olan öğrenciler,  Erimez 'in kabri başında Yasin-i Şerif okuyarak dua etti. Türk okulu mezunu Tacikistanlı Ruslan Debişev, "Biz onu  Hacı  Ata olarak tanıdık. Bizimle kendi çocuğu gibi ilgileniyordu." diye konuştu. Merhum  Erimez 'in bütün öğrenci ve velilere karşı büyük bir sevgiyle yaklaştığını ifade eden Debişev, sözlerini şöyle sürdürdü: "O, Tacikistan'a savaş yıllarında geldi ve orada çok büyük hizmetlerde bulundu. Onun samimiyeti bizim gönüllerimizi fethetti. Onu çok sevdik. Okulda ne zaman karşılaşsak bizi kantine götürür, bizimle sohbet ederdi." ' Hacı  Ağabey'i İzmir'den tanıdığını belirten İsmail Tepe ise  Erimez 'in ...